Гаворачы аб сучаснай беларускай паэзіі, перш за ўсе варта падумаць, якіе працессы кіруюць паэтамі беларуская сучаснасці.
Адказам на павыжшае пытанні з’яўляется накіраваннасць на традыцыі і інавацыі ў тэндэнцыях сучаснага лірыцызму, на суб’ектыўнае пачуццё праўды, але і сучасная беларуская паэзія у вялікім стопні адносіцца да сацыяльнай і палітычнай сітуацыі ў краіне, як у сучаснай, так і ў гістарычнай перспектыве. У гэтым звязку і ўзнікаюць асноўныя тэндэнцыі, якія наступна праяўляюцца ў вершах аўтараў розных пакаленняў XX сталецця.
Нацыянальна-палітычная сітуацыя — тэма вершаў старэйшага пакалення паэтаў, на прыкдад Ніла Чылевіч ці Рыгора Барадуліна. Фундаментальнае філасоўфскае ўспрыманне свету прадстаўлена на прыкладах паэзіі Алеся Разанава. Cпалучэнне абодвух тэндэнцый можна знайсці ў вершах Леаніда Дранько-Майсюка.
Такім чынам, у сучаснай беларускай паэзіі мы знаходзім шмат традыцыйных і інавацыйных тэндэнцый, якія ў асноўным звязаны з тым, што адбываецца ў грамадстве. Вядома, паэзія як суб’ектыўны погляд на свет закранае шэраг асабістых тэм і рэагуе на ўсё, што адбываецца ў жыцці чалавека — паэта. Сучасныя беларускія паэты вершы пішуць як і калісь іх папярэднікі – пазираючы на лёс чалавека у сусвеце. Таким чынам агульна найбольшым имкненнем беларускай літаратуру на працягу ўсёй яе гісторыі аж да сучаснасці імкненнем садзейнічаць незалежнасці Беларусі, даказаць жыццяздольнасць беларускай мовы, крытыкаваць сацыяльны лад ці характарызаваць беларускае жыццё, што, верагодна, звязана з тым, што інтэлект выкарыстоўваўся для напісання вершаў.
Пасля абвяшчэння ў 1991 г. незалежнай Рэспублікі Беларусь твораць і публікуюцца сучасныя беларускія паэты спісак складаецца с наступных імён: Валянцін Аксак, Уладзімір Арлоў, Ігар Бабкоў, Андрэй Хадановіч, Леанід Дранько-Майсюк, Алег Мінкін, Рыгор Сітніца ці Анатоль Сыс.
Можна сказать с долей упэўненнасці, што іх творчасць – гэта скрыжаванне ўсходу і захаду, якое показвае лепшае з абодвух, захоўваючы свой канкрэтны і арыгінальны стыль.
На прыклад, традыцыяналістычные творы ў Ніла Гілевіча або Рыгора Барадулін, наватарскія ў Алесь Разанава, Андрэй Хадановіч і аўтары «на мяжы» – гэта вельмі цікавае скрыжванне традыцый і інавацый. Леанід Дранько-Майюк спрабуе пісаць у стылі крытычнага меркавання аб сучаснасці. У Гніламёдава Ўладіміра аптымістычны погляд, які ён пераносіть у свае творы.
Беларуская паэзія – гэта стан пасяродцы, паміж гістарычнай барацьбой і нацыянальна-палітычнай лініяй, унутранным я і філасоўскімі разважаннямі, пошукам ісціны.